សេចក្ដីប៉ងចង់បានដោយខ្លាំងក្លា

សេចក្ដី​សរសើរ ឬសេចក្ដី​ថ្កុំថ្កើង

អ្នកសង់ផ្ទះ ផ្លូវ ឬស្ពាន

អ្នកទិញ និងលក់ទំនិញ

អ្នកដើរកម្សាន្តនៅតាមកន្លែងនានា

ប្រហែស

ឧត្តម

រួបរួម

ទាន់ចិត្ត

រក្សា

បង្កើន

ជា

គោរព

ថ្លៃ

រវល់

_____ ទឹកភ្លៀង

ផលិត_____

_____​​ សញ្ញា

_____ : ចេញដំណើរ

_____ ព្រឹត្តិការណ៍

កិរិយាសព្ទ

នាម

ហ្មត់ហ្មង

ទំនេរ

សមរម្យ

ចាស់ៗធ្វើបុណ្យប្រាថ្នាទៅកើតនៅឯឋានសួរ។

សិស្សានុសិស្សឈរតម្រង់ជួរចាំស្វាគមភ្ញៀវទេសចរ។

សុខាពុំទាន់ចេះធ្វើប្រមាណវិធីគុនច្បាស់លាស់ទេ។

កណ្ដុលជាសត្វល្អិតចម្លងរោគ។ 

អ្នកគ្រូជូនពសិស្សឱ្យមានអនាគតភ្លឺស្វាងទាំងអស់គ្នា។

អ្នកខ្លះបំពានច្បាប់ ដោយ _____ គ្រឿងស្រវឹង។

សង្គមនឹង _____ ដោយសារឈ្មួញជួញដូរគ្រឿងញៀន។

វត្ថុបុរាណនៅសារមន្ទីរជាតិមាន _____ មិនអាចកាត់ថ្លៃបាន។

សារមន្ទីរជាកន្លែងតាំង _____ វត្ថុបុរាណគ្រប់ប្រភេទ។

មូសជាភ្នាក់ងារ _____ រោគដ៏ឆាប់រហ័ស។

កណ្ដុរមួយក្បាលភ័យស្លន់ស្លោ ពេលវាឃើញអង្គប់។ វាបោលវឹងទៅប្រាប់មាន់ ជ្រូក និងគោ ដែលនៅក្នុងកសិដ្ឋានជាមួយគ្នា។ ពួកគេមិនអើពើនឹងសម្ដីរបស់កណ្ដុរទេ។ ដោយអស់សង្ឃឹម ពីព្រោះគ្មានអ្នកយល់ចិត្ត កណ្ដុរបានត្រឡប់មកសម្ងំនៅក្នុងរូងរបស់ខ្លួនវិញ។ យប់នោះ សំឡេងអង្គប់ភ្លាត់បន្លឺឡើង ប្រពន្ធកសិករក៏ស្ទុះទៅមើលទាំងយប់ងងឹត ហើយត្រូវពស់ដែលជាប់អង្គប់ចឹក។ កម្ដៅក្នុងខ្លួនប្រពន្ធកសិករចេះតែកើនឡើង។ គាត់មានអាការៈល្ហិតល្ហៃ។ កសិករក៏ចាប់មាន់មកធ្វើស៊ុបឱ្យប្រពន្ធហូប ក្រែងលោប្រពន្ធគាត់បានធូរស្រាលវិញ។ អាការៈជំងឺមិនបានធូរស្រាល។ អ្នកជិតខាង ចេះតែមកសួរសុខទុក្ខ។ ដោយគ្មានអ្វីហូប បុរសកសិករកាប់ជ្រូកធ្វើម្ហូបទទួលពួកគេ។ ទីបំផុត ប្រពន្ធរបស់គាត់ក៏បានស្លាប់ ហើយបុរសកសិករក៏កាប់គោដើម្បីទទួលភ្ញៀវក្នុងពិធីបុណ្យសព។ ដោយការភិតភ័យ និងអាល័យមិត្តភក្ដិដែលបានស្លាប់អស់ កណ្ដុរបន្តរស់នៅក្នុងរូងរហូតស្លាប់តាមមិត្តភក្ដិខ្លួន។

តើរឿងនេះមានតួអង្គជាសត្វអ្វីខ្លះ?

ការងារផ្ទះមានច្រើនប្រភេទខុសៗគ្នា។ កិច្ចការខ្លះត្រូវធ្វើប្រចាំថ្ងៃខានមិនបាន ដូចជា ដាំបាយ ធ្វើម្ហូប លាងចាន បោសជូតជាដើម។ ការងារមួយចំនួនមិនតម្រូវឱ្យយើងធ្វើជាប្រចាំទេ ដូចជា ជម្រះស្មៅ លះមែកឈើដើម្បីកុំឱ្យវាដុះគ្មានរបៀប។ សមាជិកគ្រួសារទាំងអស់ត្រូវចេះជួយសម្រាលការងារផ្ទះរៀងៗខ្លួន។ ការងារខ្លះសម្រាប់មនុស្សចាស់ធ្វើ និងការងារខ្លះសម្រាប់ក្មេងធ្វើ។ កូនល្អត្រូវមានចិត្តជួយទុក្ខធុរៈគ្រួសារ ពេលទំនេរពីការសិក្សា។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ កូនល្អចំណាយពេលវេលាមួយភាគបីសម្រាប់ដេក មួយភាគបីសម្រាប់ការសិក្សា និងមួយភាគបីសម្រាប់ជួយកិច្ចការផ្ទះ។ កូនមិនល្អចូលចិត្តចំណាយពេលវេលាលេងហ្គេម ឬមើលទូរទស្សន៍។ កូនល្អនៅផ្ទះនឹងធ្វើឱ្យអ្នកក្លាយជាសិស្សល្អនៅសាលារៀន និងមិត្តល្អនៅគ្រប់កន្លែងដែលអ្នកទៅដល់។

តើអ្វីជាគោលបំណងនៃការលះមែកឈើ?

អ្នកតែងឃើញប៉ូលិសធ្វើការនៅតាមទីសាធារណៈគ្រប់ពេល។ ពួកគេធ្វើការងារខុសៗគ្នា ទាក់ទងនឹងចរាចរណ៍ និងសណ្ដាប់ធ្នាប់។ អ្នកខ្លះ សម្រួលចរាចរណ៍កុំឱ្យកកស្ទះ។ ប៉ូលិសខ្លះត្រួតពិនិត្យយានយន្ត និងពិន័យអ្នកមិនគោរពច្បាប់ចរាចរណ៍ ដូចជាមិនពាក់មួកសុវត្ថិភាព ឬខ្សែក្រវាត់ ឬក៏យានយន្តពុំមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់។ ប៉ូលិសខ្លះដឹកដៃកុមារ និងចាស់ៗឆ្លងកាត់ផ្លូវ។ ប៉ូលិសខ្លះរក្សាសណ្ដាប់ធ្នាប់ក្នុងផ្សារ ឬទីសាធារណៈក្នុងពិធីបុណ្យទាន។ ពួកគាត់ធ្វើការទាំងយប់ ទាំងថ្ងៃ ដើម្បីឱ្យពលរដ្ឋរស់នៅគ្មានការព្រួយបារម្ភ និងមានសុវត្ថិភាព។ ពលរដ្ឋគ្រប់រូបគួរតែគោរពទឹកចិត្តដ៏ល្អប្រពៃរបស់ប៉ូលិស និងជួយសម្រួលការងារពួកគាត់ ដោយការគោរពច្បាប់ចរាចរណ៍ទាំងអស់គ្នា។

តើពលរដ្ឋសម្រួលការងារប៉ូលិសដោយរបៀបណា?

សាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញជាសាកលវិទ្យាល័យដែលមានវ័យចំណាស់ និងទីធ្លាធំជាងគេ។ អគារធំ និងទំនើបច្រើនខ្នង ជាពិសេស អគារវិទ្យាសាស្ត្រ និងបណ្ណាល័យហ៊ុន សែនស្ថិតក្នុងបរិវេណដ៏ខៀវស្រងាត់នេះ។ ក្រៅអំពីអគារសិក្សាច្រើនខ្នង សាកលវិទ្យាល័យនៅមានស្រះទឹកធំ និងសួនច្បារដែលមានដើមឈើផ្ដល់ម្លប់ត្រឈឹងត្រឈៃគ្រប់រដូវទៀតផង។ និសិ្សតស្រី និងប្រុសមកពីសាកលវិទ្យាល័យនានាបានមកក្រាលកន្ទេលអានសៀវភៅ ឬពិភាក្សាគ្នាក្រោមម្លប់ដើម និងស្រូបខ្យល់ត្រជាក់បក់ចេញពីទឹកបឹង។ ទីតាំង និងទេសភាពនៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញបង្កើតបានជារមណីយដ្ឋានតួចមួយនៅក្នុងទីក្រុង សម្រាប់និស្សិតមកសិក្សា និងលម្ហែកាយ។ ខ្ញុំពិតជាមានមោទនភាពដែលបានរៀន និងធ្វើការនៅទីនេះអស់រយៈពេលជិត៣០ឆ្នាំ មុននឹងខ្ញុំលាឈប់ពីការងារនៅឆ្នាំ២០១៦។

តើអ្នកសរសេរមានអារម្មណ៍បែបណាចំពោះអំណាននេះ?
 

មនុស្សម្នាក់ៗមានបំណងខុសៗគ្នា។ ការមានបំណងច្បាស់លាស់នឹងជួយអ្នកឱ្យរៀបចំជីវិតរស់នៅបានត្រឹមត្រូវ។ អ្នកត្រូវកំណត់គោលដៅសម្រាប់អ្នក ដូចជា នៅអាយុ៣០ឆ្នាំ អ្នកចង់មានផ្ទះសម្រាប់គ្រួសារអ្នកផ្ទាល់។ ដើម្បីសម្រេចបំណងនេះ អ្នកត្រូវខិតខំរៀនសូត្រនៅពេលបច្ចុប្បន្ន។ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សា នៅអាយុ២៤ ឬ២៥ឆ្នាំ អ្នកត្រូវប្រឹងប្រែងធ្វើការងារ សន្សំប្រាក់ និងរៀបចំគ្រួសារ។ អ្នក និងគ្រួសារអ្នកអាចបន្តសន្សំប្រាក់១០ឆ្នាំទៀត មុននឹងអ្នកអាចមានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ទិញលំនៅស្ថាន សម្រាប់កសាងគ្រួសារថ្មីដោយខ្លួនឯង។ អ្វីៗដែលអ្នកធ្វើនៅពេលនេះកំណត់អនាគតរបស់អ្នក។ សូមកុំចំណាយពេលមួយភាគបីនៃយុវវ័យដើម្បីតែការសប្បាយមួយគ្រា ហើយធ្វើឱ្យពីរភាគបីទៀតនៃជីវិត ដែលអាចរស់បាន៧៥ឆ្នាំលំបាកវេទនា។

តើមួយភាគបីនៃជីវិត៧៥ឆ្នាំស្មើនឹងប៉ុន្មានឆ្នាំ?